Frank van Etten schrijft een bijzonder liedje voor het binnenkort te verschijnen album van Hans. Deze ontmoeting leidt uiteindelijk tot een verdere samenwerking waarbij zij samen een duet zullen opnemen.

Op een bloedhete woensdagavond in september spreken wij af bij Frank in de studio. Er wordt deze avond gewerkt aan het schrijven van een liedje dat ons beide emotioneel zal raken. Ongeveer gelijktijdig verliezen wij in 2015 onze vaders.

"Niet janken maar doorgaan"

Een week ervoor benader ik Frank met de vraag of hij een liedje wil schrijven over en voor mijn overleden vader. Wie kan dit verlies beter begrijpen en op een juiste wijze verwoorden in tekst en muziek dan Frank van Etten? De avond begint ontspannen en door met elkaar van gedachten te wisselen over onze pa's leren wij elkaar beter kennen en blijkt dat er veel raakvlakken zijn. Dit resulteert dan ook in een zeer persoonlijk nummer waar ik enorm trots op ben.

De volgende dag bellen wij elkaar en nemen we de avond nog een keer door. Verrast ben ik wanneer Frank mij in dit telefoongesprek een aanbod doet om samen met hem een duet op te nemen. Dit duet zal zowel op het nog te verschijnen album van Frank van Etten als mijn album verschijnen.